1. ლოცუა შუაღამისა
შიშითა გულისათა ქრისტე მაცხოვარ წინაშე შენსა წარმოდგომილ ვარ ჟამსა ამას ლოცვისასა, და მადლთბისა გალობასა შევჰსწირავ შენდა მხოლოსა მეუფისა და დამბადებელისა. რომელმან ღვთაებრ განზრახვით დამბადე, და მრავლითა ნიჭებითა განმამდიდრე და კვალად ესოდენ შემიყუარე ვიდრეღა კაც იქმენ და მოჰკვედ ჩემთვის. ხოლო მე უბადრუკმან ამან დავივიწყე ესოდენი ესე სიყუარული შენი, მხსნელო, და ყოვლითურთ დავემონე ხორცთა ჩემთა, და შევაგინე სული ხორცთა თანა და აწ მდგომარე ვარ დასჯილი, ჰოი მსაჯულო, და მოველი სამართალსა მას განჩინებასა შენსა. არამედ მომეც მე შენდობაი ბრალთა ჩემთა და ნაკადულნი ცრემლთა ჩემთანი შეიწირენ.
2.
ვუგალობ მადლსა შენსა, დედუფალო, და გევედრები, გონებაჲ ჩემი აღავსე მადლითა, წარმიმართე მე, რაჲთა ვიდოდე გზასა უფლისა მცნებათასა. გალობასა შინა მღვიძარებით განმაძლიერე, რომელი დახსნილობისა ძილითა შეპყრობილ ვარ. საკრველთაგან ცოდვათა ჩემთასა განმხსენ მეოხებითა შენითა, სძალო ღმრთისაო. ღამით და დღით დამიცევ ბრძოლათაგან ეშმაკისათა და განმარინე მე. რომელმან ცხოვრების მომცემელი ღმერთი მუცლად იღე, მე, მომწყდარი ვნებათაგან განმაცხოველე. რომელმან ნათელი დაუღამებელი ჰშევ, სული ჩემი დაბნელებული განანათლე. დიდებულო მეუფისა საყდარო, ტაძრად სულისა წმიდისა განმწმიდე მე. რომელმან მკურნალი იგი ყოველთა ჰშევ, განკურნენ სულისა ჩემისა ვნებანი დამძიმებულნი. რომელი ვიგვემები ღელვათა შინა ამის სოფლისათა, მყუდროებად მიმაწიე. მიხსენ მე ცეცხლისა მისგან საუკუნოჲსა და დაუცადებელად მტანჯველისაგან მატლისა. ნუ მიჩვენებ მე ეშმაკთა ჩემ ზედა მოხარულთა, რომელსა მიქმნიან მრავალნი ცოდვანი. განმაძლიერე ბრძოლასა შინა ვნებათასა, ყოვლად უბიწოო ქალწულო. უცხო მყავ მე ყოვლისაგან სატანჯველისა და ყოველთა ღმერთსა შემაწყნარე. ზეცისა სიხარულსა ღირს-მყავ მიმთხვევად ყოველთა თანა წმიდათა. ყოვლადწმიდაო ქალწულო, შეისმინე ვედრებაჲ უღირსისა და უხმარისა მონისა შენისა. უფსკრული ცრემლთა მომმადლე, დედუფალო, რაჲთა მწიკვლი სულისა ჩემისა განვიწმინდო. სულთქმაჲ ლმობიერი გულსა ჩემსა მომივლინე, დედუფალო. უძლური ესე ვედრებაჲ ჩემი შეისმინე, წმიდაო, და ღმრთისა სახიერისა შესწირე. უზეშთაესო ანგელოზთაო, უზეშთეას ვნებათა გამომაჩინე. ნათლით შემოსილო, სამკვიდრებელ დაამკვიდრე ჩემთანა მადლი შენი და სუნელ მყავ მე. ხელთა აღვიპყრობ და ბაგეთა ჩემთა შეგინებულთა აღვახვამ ქებად შენდა. ყოვლადწმიდაო, სულისა განმხრწნელთა ვნებათაგან მიხსენ მე დაუცხრომელითა ვედრებითა შენითა ქრისტეს მიმართ, რომელსა შვენის პატივი და თაყვანისცემა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
3.
მეუფეო ყოველთაო ქრისტე, უწყი რამეთუ მოწყალე ხარ და კაცთმოყუარე, და უწყი რაოდენიცა ვჰსცოდე, შემინდევ და შემიწყალე და შემწე მეყავ და მაძღოდე მე გზათა შენთა, და მასწავე მე, რათა ვჰყო ნებაი შენი, განმანათლე და გულისხმამიყავ ვითარცა უწყი სახიერებითა შენითა. რათა არა დაგიტეო შენ და შეურაცხვჰყო მადლი შენი, ვიდოდე რა ნებასა შინა ჩემსა, აჰა ესერა, უფალო, ხელთა შენთა შევვედრებ სულსა ჩემსა, და ვითხოვ რათა ვიდოდე მცნებათაებრ შენთა, შემწე მექმენ, მეუფეო, რათა დაღაცათუ დღეს ვერ უძლო ყოვლითა გულითა, ვითარ იგი თანამაძს, სლუად მცნებათა შენთა, ვითარმედ რომელსა მცირედ განვსძლიერდე დაცუად ბრძანებათა შენთა. რამეთუ ვესავ მადლსა შენსა, ვითარმედ ამიერითგან არღარა ვეძიებდე ნებასა ჩემსა. რათა სიკუდიდმდე ვიღუაწო განძლიერებულმან სასოებითა შენითა, რათა სამარადისოდ აღვასრულო ნებაი შენი და მივიწიო კეთილთა მათ საუკუნეთა, მეოხებითა მშობელისა შენისათა, უფროსად დიდებულისა დედოფლისა ჩვენისა ღვთისმშობელისათა და ყოველთა წმიდათა შენთათა, ამინ.
